انتخابات ریاست جمهوری ایران: یک سال بعد
12 ژوئن 2010، سالروز انتخابات ریاست جمهوری ایران، در سکوت کامل گذشت و این امر برخلاف رخدادهای سال گذشته بود که خشونت ها با حضور نیروهای امنیتی پس از اعلام نتایج انتخابات آغاز شد. این خشونت ها در شبکه های اجتماعی آنلاین مستند سازی شدند که اصلی ترین ابزار برای مستند سازی وقایع هستند.
بنظر می رسد در زمان جاری، سالروز انتخابات با هیچ گونه واکنشی در خیابان های ایران همراه نبوده است؛ هیچگونه رخدادی در رسانه های محلی و بین المللی یافت نشده است. با بررسی CNN معین شد که اشتباه نکرده ام – 12 ژوئن سالروز انتخابات ریاست جمهوری ایران است.
شورش هایی که بلافاصله پس از آن رخ دادند نشان داد که رئیس جمهور وقت، محمود احمدی نژاد، دور دیگری را پیروز شده است و تمایلات ایجاد تغییر را اظهار داشت. این جنبش به رهبری اصلاح طلبان در ایران صورت گرفت. با این حال با گذشت زمان، از شدت درگیری ها با نیروهای امنیتی کاسته شد و طی سال گذشته درگیری ها و اعتراضات به چندین تاریخ محدود می شوند که در تقویم ایرانی گرامی داشته می شوند.
در نتیجه وقایع گذشته، بویژه مواردی که بلافاصله پس از انتخابات رخ دادند، وقایعی که مدرکی صریح از قدرت شبکه های اجتماعی بدست دادند، رژیم ایران اقداماتی برای محدود کردن کاربران اینترنت و نیز محدود کردن فعالیت آنلاین در تاریخ های مختلف نزدیک وقایع مذکور طی سال گذشته صورت داده است. علاوه بر این، این دولت اقدامات خشونت باری را در تمام طول سال بویژه طی تاریخ های مذکور علیه اصلاح طلبان صورت می دهد و همزمان بسیاری از کسانی را که در تظاهرات شرکت کرده اند به جوخه اعدام می کشد.
در ژولای 2009، 40 روز از اعتراضات گذشته است که به موجب آن بسیاری از معتریض از جمله ندا سلطان، نماد مقاومت کشته شدند. همچون گذشته، هزاران نفر اما فقط برای زمانی کوتاه به خیابان ها ریختند. آن فعالیت های اعتراضی ادامه نیافت.
در فوریه 2010، اعتراضاتی در سی و یکمین سالروز انقلاب اسلامی رخ داد اما آن ها نیز خیلی زود فروکش کردند.
تمامی سایر موارد نیز از این مسیر پیروی کردند و حتی سالروز انتخابات که ظاهراً انتظار می رفت نقطه ای مهم برای اپوزیسیون برای سازمان دهی تظاهرات و اعتراضات علیه مقامات باشد، بدون هیچ رویداد قابل ذکری سپری شد.
دلیل آن کنترل کامل دولت بر روی نیروهای امنیتی و توانایی آن برای سرکوبی تظاهرات خشونت آمیز و کنترل میزان اعتراضات حداقل در زمان جاری است.
از طرفی دیگر بنظر می رسد که کمپ اصلاح طلبان برای جذب سایر اقشار جمعیت جدا از قشر تحصیلکرده جوان که خیابان ها پایتخت و اینترنت را نیز با گزارش های خود از وقایع پر کردند، ناکام ماند.
بنابراین، دولت تصور نمی کند از مشروعیتش نه در داخل و نه در خارج از ایران کاسته شده است. هیچ گونه جنبش گسترده ی مردمی علیه دولت وجود ندارد و دولت نیز تصور نمی کند که ستون های نگهدارنده اش به لرزه افتند.
تا زمانی که این شرایط حفظ شود، نباید انتظار داشته باشیم اعتراضات ادامه یابند و نیز اینکه اهرمی برای تغییر دولت در ایران باشند.
